12 χρόνια μετά.

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, αυτό το όποιο έγινε, έμελλε να αλλάξει όχι μόνο τον κόσμο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, αλλά και όλο το παγκόσμιο. Δύο αεροπλάνα ήταν αρκετά ώστε να ρίξουν τα "στολίδια" της Αμερικής, τους δύο Δίδυμους Πύργους και να βλέπουμε ζωντανά τη πτώση τους, χωρίς να μπορέσουμε να αντιδράσουμε από το σοκ. 

Ένα χτύπημα της Αλ Κάϊντα ήταν αρκετό να κάνει τους Αμερικανούς να λυγίσουν και τον Οσάμα Μπιν Λάντεν να βγαίνει θριαμβευτής. Μάλιστα, ο Λευκός Οίκος είχε τόσο τρομοκρατηθεί που ζήτησαν να εκκενωθεί άμεσα μιας και φοβήθηκαν ότι θα ήταν ο επόμενος στόχος. Από τότε μέχρι και σήμερα τίποτα δεν είναι το ίδιο πια. 

Από τότε ένα κυνηγητό αναζήτησης ξεκίνησε ώστε να βρουν τον υπαίτιο (βλ. Οσάμα Μπιν Λάντεν) και τον ήθελαν είτε νεκρό είτε ζωντανό. Τα πολλά ηχογρφημένα μηνύματα του προκαλούσαν θυμό και φόβο στον αμερικανικό κόσμο και για αρκετό καιρό ζούσαν με το φόβο ότι ένα ακόμα τρομοκρατικό χτύπημα ήταν έτοιμο, για να καταστρέψει εντελώς την χώρα.

Πολλά είναι  τα πράγματα που άλλαξαν όχι μόνο στην Αμερική, αλλά και σε όλο το κόσμο. Πολύ χαρακτηριστικές είναι δύο περιπτώσεις. Αρχικά, οι έλεγχοι σε όλα τα αεροδρόμια έγιναν πιο αυστηροί και εξωνυχιστικοί. Μάλιστα, σε πολλά από τα αεροδρόμια είσαι υποχρεωμένος να βγάζεις ακόμα και τα παπούτσια σου για έλεγχο και απαγόρευσαν ρητώς, τη μεταφορά υγρών ουσιών μέσα στις βαλίτσες.  Σημαντικό είναι επίσης το έντονο αντιισλαμικό κλίμα που δημιουργήθηκε στον αμερικανικό κόσμο και από τότε βλέπουν με καχυποψία τον ισλαμικό κόσμο και βρίσκονται συνεχώς σε έντονη διένεξη με αυτούς. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κρίση που υπάρχει στη Συρία και οι Αμερικανοί είναι έτοιμοι να επιτεθούν εναντίον της χώρας χρησιμοποιώντας πολλές δικαιολογίες για αυτήν τους την επέμβαση. Προφανώς, ένα τόσο δυνατό χτύπημα τότε, αλλά και πρόσφατα χτυπήμα, όπως η τρομοκρατική επίθεση στον μαραθώνιο της Βοστώνης δεν φαίνεται να πείθει την χώρα και να αλλάξει τακτική. 

Ας ελπίσουμε ότι αυτή η μέρα, 12 χρόνια μετά να θυμίσει τόσο στην Αμερική, όσο και στις υπόλοιπες μεγάλες χώρες (Βρετανία, Γαλλία) ότι τέτοια χτυπήματα μπορεί να απεβούν μοιραία και με τραγικό τέλος με θύματα κυρίως αθώους ανθρώπους και αυτός ο ανεπίσημος πόλεμος που έχει ξεκινήσει μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής δεν θα νικητές, παρά μόνο χαμένους.   

Πολιτεία-Πολίτες σημειώσατε σχέση μηδέν!

Μια κατάσταση που αντί να οδεύει προς το καλύτερο, προχωρά προς το χειρότερο. Ένας φαύλος κύκλος έχει δημιουργηθεί  καιτα ερωτηματικά πληθαίνουν. Τα έξοδα κατέληξαν να είναι περισσότερα από ότι τα έσοδα που μπορεί να έχει μια οικογένεια και ενώ όλοι αναφέρουν για προσπάθειες προόδου δεν βλέπουμε κάποιο αποτέλεσμα.

Το χαράτσι από τη μια να βαραίνει ακόμα περισσότερο τους πολίτες, από την άλλη η ανεργία που έχει φτάσει στο ζενίθ και κάπου στη μέση  μια πολύ μικρή αχτίδα φωτός να μας χαιρετά από μακρυά και να λέει " κάποτε θα έρθει η ανάπτυξη".  Τώρα πότε ακριβώς θα έρθει είναι ένα άλλο αναπάντητο ερώτημα.

Για ποιές προσπάθειες εξυγίανσης μιλάμε όταν τα ποσοστά δείχνουν ότι όσο προχωρά ο καιρός παίρνουμε τη κατιούσα; Πώς μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη όταν είμαστε πολλά βήματα πίσω από αυτή; Η πολιτεία δεν μπορεί να απαντήσει στα ερώτηματα που θίγονται καθημερινά από αγανακτισμένους πολίτες που ζητούν απεγνωσμένα να ακουστεί η φωνή τους και να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημα τους.

Δεν είμαι σε θέση βέβαια να διαφωτίσω κανέναν σε όλα αυτά που τον προβληματίζουν, αλλά αυτό το οποίο φαίνεται είναι πως το σύστημα αδυνατεί. Αυτό είναι και το πιο τραγικό. Η απογοήτευση είναι πλέον εμφανής και πιθανόν κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί το τί συμβαίνει γύρω τους. Δεν θέλω να πιστεύω ότι τα αντιλαμβάνονται και δεν έχουν λάβει τα μέτρα τους και αυτό γιατί θεωρώ ότι ακόμα υπάρχει ανθρωπιά. Από τη μια πλευρά υπάρχει ένα σύστημα το οποίο κατακρίνεται και η πλειοψηφία δεν πιστεύει πλέον σε αυτό, και από την άλλη μας ζητούν να δείξουμε υπομονή και εμπιστοσύνη και πως θα έρθουν οι καλύτερες μέρες.

Δεν αμφισβήτησε κανείς τους θεσμούς, τους νόμους και τα πρόσωπα που διέπουν ένα κράτος, αλλά αυτό που συμβαίνει είναι κάτι που χρήζει προσοχής και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Το δημοκρατικό πολίτευμα νοσεί και αυτό είναι που πρέπει να προσέξουν όσοι βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας. Αυτό συμβαίνει διότι, αντί τα προβλήματα να περιορίζονται, αυξάνονται και οι πολίτες βρίσκουν κλειστές πόρτες ώστε να αποταθούν εκεί που χρειάζονται για να ξαλαφρώσουν από το οικονομικό βάρος που έχουν επομιστεί.

Πολιτεία-πολίτες σημειώσατε σχέση μηδέν αγαπητοί μου! Αυτό είναι κάτι που αν δεν αλλάξει θα φέρει ακόμα χειρότερα και αυτό είναι κάτι που μπορείτε να βελτιώσετε, φτάνει να το θελήσετε!